Ali Haydar Koyun
“Can’ım tenimden ayrıldı…”
21/05/2021 Onunla son kez 12 Şubat Cuma günü saat 18 ile 18.30 gibi görüşmüştük… Eşyaları nakliye aracına yüklenmiş ve Ankara’ya doğru yola çıkmıştı… Kendisi de ardından Malatya’daki son gecesini geçireceği Öğretmenevi’ne gitmek amacıyla taksiye binmişti… 13 Şubat Cumartesi günü sabah uçağı ile Malatya’dan ayrılacaktı… Ağlamaktan doğru dürüst vedalaşamamıştık… Birbirimizle ne tokalaşabilmiş ne de sarılabilmiştik… Bir kez ellerimizi tutabilsek ya da sarılabilsek kim gelirse gelsin bizleri ayıramayacaklarını biliyorduk… Biliyorduk, çünkü bizi bağlayan kan bağı değil can bağıydı… Yılların birlikteliğiydi… Gönül bağıydı… Sevgi bağıydı… Dostluk bağıydı… Sadece taksiye binmeden önce son kez bir resim çekilebilmiş ve aracın ardından gözyaşları arasında el sallayarak ayrılmıştık… Eve gidene kadar gözyaşlarımdan yolu göremeden sandalyemi nasıl sürdüm bilmiyorum… Eve vardığımda mesajlaştık… Sağ salim eve varıp varmadığımı soruyor ve hasta olurum diye üzülmememi istiyordu… Onu daha fazla üzmemek için tamam diyerek sabah erken kalkacağı için yatıp uyumasını ve dinlenmesini söyledim… Yoğun duygular arasında ve yüreğimde hissettiğim acıdan dolayı sosyal medya sayfamda “Can’ım tenimden ayrıldı…” yazarak paylaştıktan sonra ağlayarak uyumaya çalıştım… Oysa ne o, ne de ben sabaha kadar uyuyamadık… Aklım(ız)da tek bir cümle vardı, “Artık hayatlarımız eskisi gibi olmayacak…” O’na en ufak bir şey olacak olsa ya da bana birbirimizin yanına artık gidemeyecektik… Bir derdimiz, bir sıkıntımız olduğunda birbirimizin yanında olamayacak ve paylaşamayacaktık… Çünkü aramızda istediğimiz an aşamayacağımız yollar ve engeller vardı… Malatya’dan ayrıldığı günden sonra da her zamanki gibi sabah ve akşam günlük telefonla gerek sesli gerekse de görüntülü görüştük… Yeni hayatımıza adapte olabilmemiz için birbirimize moral vererek destek olmaya çalıştık… Ta ki son görüşmemizi yaptığımız 1 Mayıs Cumartesi gününe kadar… O gün her zamanki gibi sabah günaydınlaşmıştık… Öğle saatlerinde mesaj yazdım yanıt vermedi… Akşama doğru ise cep telefonuna mesaj yolladım… Mesajı alır almaz internetini açtı… Cevap yazdığını fark edince sesini duymak için hemen aradım… Son konuşmamız olduğunu sesini bir daha duyamayacağımı bilemeden bir dakikalık bir konuşma yaptık… Yorulduğunu ve bu nedenle uzandığını söyleyince uzanmakla iyi yaptığını en azından vücudunun dinleneceğini söyledim… Sesi yorgun, bitkin gibi uzaktan gelir gibiydi… Onunla son konuşmamız işte bu oldu… O gece içimde nedenini bilemediğim bir sıkıntıyla uyumaya çalıştım… Sabah olur olmaz yine ilk işim sosyal medyada günaydın mesajı yollamak oldu… Normalde mesajı alır almaz kısa da olsa yanıt yazardı… Mesajın okunmadığını görünce merakım artmaya başladı… Kısa bir süre sonra tekrar mesaj yolladım yanıt vermedi… Öğleye kadar dönüş yapmasını bekledim ve yanıt gelmeyince bu defa cep telefonuna “Nasılsın iyi misin, dünden beri sende bir şey var sanki merak ediyorum seni.” yazarak yolladım… Yine ses gelmeyince artık dayanamadım ve aradım… Telefonu ablası açtı ve sabah erken saatlerde kendisini aradığını ve iyi olmadığını söyleyince hemen evine giderek hastaneye kaldırdıklarını söyleyince kendimi kaybettim… İşte giderken hep aklıma gelen korktuğum olay gerçekleşmiş ve ben oraya gidip yanında olamıyordum… Akşama doğru ise yoğun bakıma alındığını bildirdiler… Bildiğim bilmediğim ne kadar dua varsa okudum… Rahmetli babam ile vefat etmeden birkaç dakika öncesinde iç dünyamda konuştuğum gibi onunla da son nefesini verdiği saatlerde konuşuyordum… O da tıpkı babam gibi beni duymuş ve kırmamıştı… O gece saatler geçmek bilmedi, sabahı nasıl ettiğimi bilemiyorum… Saat altı olmamıştı telefonun çalmasıyla içimden bir şey koptu… Açar açmaz acı haberi aldım… Malatya’dan ayrılmasının üzerinden 2 ay 20 gün geçtikten sonra 3 Mayıs Cumartesi gecesi 23.50'de vefat ederek aramızdan ayrıldığını öğrendim… O an dünyam yıkıldı… Sırtımı yasladığım dağım yıkılmış ve ben onun acısı altında kalmıştım… Ayrılışından itibaren içten içe yüreğimi yakan ateş henüz korlaşmamışken şimdi harlanarak tüm bedenimi sarmıştı… Yüreğimde sanki asırlık bir çınar ağacı kökünden sökülmüştü… 12 Şubat günü yazmış olduğum üç kelimelik “Can’ım tenimden ayrıldı…” sözü sanki gerçekleşmişti… Acı haberi aldıktan sonra Malatya Büyükşehir Belediyesi Sağlık ve Sosyal Hizmetler Dairesi Başkanlığı Engelliler Koordinasyon Şube Müdürlüğüne ait engelli aracının tahsis edilmesiyle İbrahim Korkmaz ile birlikte son görevimizi yaparak onu ebedi yolculuğuna uğurlayabilmek amacıyla Ankara’ya gittik… Her konuştuğumuzda yazın mutlaka ziyaretine gideceğimi ve kendisini göreceğimi söylerdim… Yaşarken değil de kara topraklar atında ziyaretine gideceğimi nereden bilebilirdim ki? Vefatından birkaç gün önce yaptığımız bir konuşmada oranın suyunu içemediğini ve tadını alamadığını söyleyince doya doya içmesi için giderken bir damacana su götüreceğimi söylemiştim… Bu sözümü de tutarak yanımda götürdüğüm suyu mezarına dökerek son duasını okuduktan sonra onu orada bırakarak döndük… Malatya'dan ayrılışına henüz alışamayan bu yürek şimdi yokluğuna nasıl alışır bilemiyorum… Ankara’ya gidiş gelişimize maddi ve manevi destek veren Malatya Büyükşehir Belediye Başkanımız Sayın Selahattin Gürkan'a ile değerli eşi Hafize Gürkan'a ve Engelliler Koordinasyon Şube Müdürlüğü çalışanlarına özellikle çok teşekkür ediyorum… Arayarak taziyelerini ve üzüntülerini bildiren yüzlerce yüreği güzel insanlardan onun hakkında o kadar anlamlı, o kadar güzel ve o kadar da sevgi dolu sözler duydum ki anlatacak, ifade edecek kelimeler bulamıyorum... Herkese ayrı ayrı çok teşekkür ediyorum… Hepimiz ondan çok razıydık, Allah'da ondan razı olsun, mekânı cennet, devri daim, ışıklar yoldaşı olsun… |
|
|
Yorumlar |
| Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın |
Yazarın diğer yazıları |
| Rakamlarda büyük, güç de zayıf olan topluluk - 11/01/2022 |
| Rakamlarda büyük, güç de zayıf olan topluluk |
| İyilik yapmak isterlerken kötülük yapıyorlar - 09/11/2021 |
| İyilik yapmak isterlerken kötülük yapıyorlar |
| Bir insan lokantaya neden gider? - 10/09/2021 |
| Bir insan lokantaya neden gider? |
| İşgüzar Görevlilerin Yaptıkları Hatalar - 28/08/2021 |
| İşgüzar Görevlilerin Yaptıkları Hatalar |
| Teşhir etmek mi gerekiyordu? - 14/08/2021 |
| Teşhir etmek mi gerekiyordu? |
| Kernek’e çözüm, engelliye gelince sürün! - 30/07/2021 |
| Kernek’e çözüm, engelliye gelince sürün! |
| Belge tamam, peki ya ceza? - 21/06/2021 |
| Belge tamam, peki ya ceza? |
| Orkestrada Es Geçilen Erişilebilirlik Enstrümanı - 31/05/2021 |
| Orkestrada Es Geçilen Erişilebilirlik Enstrümanı |
| Konu engelliler olunca, üç maymunu oynamaya devam! - 22/04/2021 |
| Konu engelliler olunca, üç maymunu oynamaya devam! |
 Devamı |
|
|
| Abdullah Küçük | |
| Ev Hapsi Günlerinden | |
|
|
|
| Ali Haydar Koyun | |
| Rakamlarda büyük, güç de zayıf olan topluluk | |
|
|
| Derya Kadıoğlu | |
| Yalvaç'ın İnsanları | |
|
|
| Fırat Han Koçak | |
| Dünyayı Sömüren Küresel Çeteler - 4 | |
|
|
| Hanife Mert | |
| Eylül ve Hüzün | |
|
|
| Zehra Gaylan Yüksekkaya | |
| "Sahi, Neydi Bayram?" | |
|
|
|
| Abdullatif Acar | |
| Umut Adına Martı Olmak | |
|
|
| Afşin Selim | |
| Kitapla Diriliş | |
|
|
| Ahmet Aytaç | |
| Yazmak kolaydır, Okutturmak büyük marifet ister... | |
|
|
| Altun Özmeşe | |
| Kalpteki Kor Parçası | |
|
|
| Aslı Ersoy | |
| Zıtlıkların Öğretisi* | |
|
|
| Aynur Hazar | |
| Nice Ömürler Eskir Yaşamanın Teninde | |
|
|
| Ayşen Kurban | |
| Eksiğim | |
|
|
| Aytekin Duran | |
| Görmek ve Duymak Nasıl Bir Duygudur... | |
|
|
|
| Beyhan Uygur | |
| Şekerci Dede ve Tonton Eşi | |
|
|
| Burak Kılıçaslan | |
| Burak Kılıçaslan: Emin Demir ile "Ferman" Üzerine Bir Söyleşi | |
|
|
| Çağrı Cebeci | |
| Çağrı Cebeci: Yaşlılık | |
|
|
| Dilruba Başak | |
| Her Şey Sevince Güzel | |
|
|
| Diyanet İşleri Başkanlığı | |
| Öfkeye Hakim Olmak | |
|
|
| Engin Dinç | |
| Dil Belası | |
|
|
| Ergül Yılmaz | |
| Bir Demet Şiir | |
|
|
| Gamze Karadağ | |
| Kayahan Demir: Gaipten Sesler | |
|
|
| Gamze Parlak | |
| İnsanlık Nereye Gidiyor | |
|
|
| Gözde Karadağ | |
| Gözde Karadağ: Hakan Yusuf Yılmaz - Alpagut Budun 1 Beklenmedik Keşif | |
|
|
| Gülhan Teke Genç | |
| Evrildik (mi?) | |
|
|
| Hatice Yatkın Yetişen | |
| Adımı Unutma (İmza: Kadın) / Kitap Yorumu | |
|
|
| Havva Yaşar | |
| Tefekkür Üzerine Hasbihal | |
|
|
| Hayrettin Gönül | |
| Zaferimiz Daha Bir Yaşında! | |
|
|
| İbrahim Ethem Gören | |
| Bir Burak bekleniyor! | |
|
|
| İlhan Özgür | |
| Türk Eri | |
|
|
| Kaşif Meriçli | |
| Kaşif Meriçli: Little Fugitive | |
|
|
| Mahmut Ferhat Alptekin | |
| Demokratik Sol | |
|
|
| Mecbure İnal Vela | |
| Çizdim, oynamıyorum! | |
|
|
| Mehmet Aydın | |
| Ömer Faruk Kaya: Sus ve Bana Aşkı Anlat | |
|
|
| Merve Güney | |
| Güneşin Kızı Biterken | |
|
|
| Meryem Seyda Parlak | |
| Psikoloji’ye (Ruh Bilimine) Olan İhtiyaç | |
|
|
| Muharrem Dere | |
| Doğu, Batı. Dost, Düşman! Kime Göre? | |
|
|
| Murat Ginlik | |
| Kısacık ve Çok Uzun Bir Hikâye | |
|
|
| Murat Şaşzade | |
| Küçük Tuhaflıklar | |
|
|
| Mustafa Gündoğdu | |
| Ölüm Var... | |
|
|
| Nagihan Örsel | |
| Sadece SEN! | |
|
|
| Nazan Arısoy | |
| Yağmur'un Aşka Teslim Oluşu | |
|
|
| Necati Dilek | |
| Uğruna Şiirler Yazılan Kadın | |
|
|
| Necdet Bayraktaroğlu | |
| Büyük Türk Devlet Adamı Timurhan'ın Hayatı, Vasiyeti ve Yasası olan Tüzükat-ı Timur | |
|
|
| Nermin Güday Kaçar | |
| Asker Yolu Beklerim | |
|
|
| Nurcan Dağ | |
| Yalancı Pollyanna Kitap İncelemesi | |
|
|
| Nurhan Işkın | |
| Dedemin Saati | |
|
|
| Nurittin Günay | |
| Babamın Jübilesi | |
|
|
| Özlem Akşit | |
| Selamlaşma Geleneğinin Toplum ve Gençliğimiz İçin Anlam ve Önemi | |
|
|
| Pakize Şeyma Kandemir | |
| Salgının Yeni Yazarları 1 | |
|
|
| Selahattin Doğan | |
| İyilikde İnatlaşmak | |
|
|
| Şükran Pınarcan | |
| Duran Çetin Cüneyt kitabı yorumu | |
|
|
| Turan Yalçın | |
| Çay Felsefesi | |
|
|
| Yasemin Ilgın | |
| Yasemin Ilgın: Hayallerim | |
|
|
| Zeynep Didem Gezgin | |
| Merhamet | |