![]()
Zehra Gaylan Yüksekkaya
Sabır Denizinin Akıntılı Suyu
14/12/2022 Yaralarımın kabuk tutmasına izin vermeyip, her daim yeni yaralar açan düzene inat, sabır denizinin akıntılı suyuna karşı kulaç atmaktan çok yoruldum. Deniz sonunda mola verdiğim her adada, kocaman bir elden, yüzüme tokat gibi çarpan kalabalık içindeki yalnızlığım, bana yanlış şeyler yaptıracak diye korkuyorum. "Rabbim, beni sensiz bırakma diye duam'dan öte kalkanım yok..." Sol yanım, Allah'ın sevgili kuluyum. Beni ne kadar seviyor ki, bunca sınavdan geçirip, her daim şükretmemi sağlıyor derken, sağ yanım, kanatlarım kırık, dizlerimin takati kalmadı, bunları hak edecek ne yaptım ki diye avaz avaz, suskun çığlıklar atıyor... Korkuyorum... Bu deniz, beni yutacak Tek başıma savaşamıyorum diye Korkuyorum... Var olan, küçücük bir umut ışığımın yerini, zifiri karanlıklar alacak diye korkuyorum... Kaybetmekten, tükenmekten, yaralanmaktan, yetememekten, yaşamaktan...Her şeyden, herkesten korkuyorum... Hep, kendinden daha zor durumda olan insanlara bak ve haline şükret diyen iç sesimin, biraz da kendinden daha mutlu insanlara bak ve savaşmaya devam et diyen başka bir sesle çarpışıp çıkardığı gürültüden. s/ağır olan kulaklarımın, gözlerimden sicim gibi akıttığı yağmurlar yüzünden, sel olan yüreğimin şimşekler çaktırdığını hissediyorum... Biri bitmeden, diğerinin başladığı sıkıntılarımın, beni her seferinde yeni bir sınava tâbi tutuşu, içimi acıtıyor artık... İsyan etmiyorum. Tek dayanağım olan Rabbim'den, yardım diliyorum, dileniyorum... Ayaklarım, vücudumu, Vücudum bedenimi, Yüreğim artık hiçbirini taşıyamaz oldu... Güneşe yakalanmış kardan adam gibi, her saniye eridiğimi hissediyorum... Dimdik olan omuzlarım çökmüş, Gülen yüzüm solmuş, Gözyaşlarım donmuş gibi... Sabrımın sabrı taşmış, Suskunluğumun, son kullanma tarihi geçmiş gibi... Hiç kimse kaldığım enkaz altından sesimi duymuyor, duyan üzerime bir kürek toprak atıyor gibi... Hiç kimse beni anlamıyor, anlamak istemiyor gibi... Hiç kimse gerçek değil, herkes koca bir yalan gibi... Varken yok, Yokken var gibi... Depremden sonra çıkan, Büyük ve kumlu bir hortumun, Kısır döngüsü içerisindeki dehlizde, yürüdüğümü sanıp, gün be gün kayboluyorum... Ve ben artık asla, Bu büyük kayboluş içinde Bulunabilmeyi beklemiyorum ZeHra Gaylan Yüksekkaya "Sözyaşlarım" |
Yorumlar |
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın |
Yazarın diğer yazıları |
Öteki Taraf - 14/12/2022 |
Hangi tarafta olursanız olun, Öteki, yahut beriki, Sevdiklerinizin, yüreklerinde kalın yeter ki bakî... |
Hayat, harika bir hediyedir. - 28/08/2021 |
Hayat, harika bir hediyedir. |
Aşure Günü - 28/08/2021 |
Keyfiniz, sağlığınız aşureniz afiyet dolsun |
Selam Olsun... - 15/07/2021 |
"Sabahtan akşama kadar kurşuna dizilenlere!" Selam olsun... |
İlim Uğruna Yollara Düşen "Yaman Arıkan" - 15/07/2021 |
Ölüm için yazılan nice şiirlere selâm, ölümün yakışmadığı nice yiğitlere, ölümden kaçamayan nice fanilere rahmet olsun... |
"Her bir Yara'dan Haberdardır YARADAN..." - 03/05/2021 |
"Her bir Yara'dan Haberdardır YARADAN..." |
Yağmur Yağıyor, Seller Akıyor Arap Kızı Camdan Bakıyor - 14/04/2021 |
"Çocuklar gülsün... Cihan gülsün..." |
Okuduklarını Yaşadıkları ile Bağdaştırmak - 14/04/2021 |
İşi düşünce gelene de İşi bitince gidene de Eyvallah... |