Aynur Hazar
Anneler ve Kokular
14/07/2016 Özlemi kağıtlarda anlatmak kolaydır, onu yaşayana sor. Kavuşmak, cennetten bahşedilmiş bir köşedir. Ayrılıksa tekrar kavuşmak üzere olsa bile, yüreği ateşle sınamaktır... Evimizin karşısındaki yokuşu tırmanıyordum. Minicik elimde minicik, güzelcik bir şişe... Yokuşun hemen başında Hasan Amca’nın kolonyacı dükkânı vardı. Oraya gidip, elimdeki küçük şişeye annem için iğde çiçeği esansı doldurtacaktım. Hasan Amca, her zamanki gibi önce elime biraz kolonya dökecekti, üzerinde pompası olan o kocaman şişelerden birinden. Küçücük boyumla ne kadar da büyük görünürlerdi gözüme. Avuçlarıma dökülen kolonyayı koklarken, gülümseyerek teşekkür ederdim Hasan Amca’ya, fakat o hiç gülümsemezdi. Sadece bir baş selamı verirdi yanıt olarak. Bilirdim, dilsiz değildi, arada konuştuğu da olurdu. Fakat her zaman dalgın ve düşünceliydi. Büyüdükçe anladım onu. Kim bilir ne çok derdi vardı dilini bağlayan. Eve döndüğümde, annem daha kapıda şişeye bakar bakmaz anladı: “Kızım esans değil, iğde çiçeğinin kolonyası bu!” Şaşırdım o anda, çünkü kolonyacı amca hiç şaşırmazdı. Çok umursamadı annem, “Bu seferlik de böyle olsun.” deyip bir sonraki gidişime erteledi o güzel kokunun esansını sürünmeyi. Yıllarca çıktım aynı yokuşu, elimde aynı minik şişeyle. Öyle güzel kokardı ki annemin alaturka parfümü. Şu an öyle çok istiyorum ki o kokuyu yeniden duymayı. Annemi mi özledim, yoksa çocukluğumu mu bilmiyorum. Belki her ikisini de... Yaşadığım yerde bulmamın imkânsız olduğu o kokuyu getirene, bütün çocukluğumu verebilirim hemen şimdi... Benim oğlum, karnımda kardeşini taşıdığım sene, anneler gününde bana en sevdiğim parfümü hediye etmişti. Bütün birikmiş parasını harcayarak hem de. Daha güzeli ise, bana o kokunun çok yakıştığını söylemesiydi. Vanilya, acıbadem ve yasemin karışımı o kokuyu yıllar sonra anımsar ve o da bugünleri özler mi acaba? Güzel hatıralar bırakmak istiyorum hafızasında. Büyüdükçe özleyeceği, yaşadıkça şükredeceği hatıralar. Eminim bir dokunuş, bir söz, bir tat muhakkak damgasını vurmuştur onun da çocukluğuna. Bana şimdiden armağan bıraktığı bir söz var: “Sen çok güzel annesin.” Benim annem de güzeldi. O’na, dünyanın en güzel annesi olduğunu söylemiştim bir keresinde. O da bana, her annenin kendi çocuğu için dünyanın en güzeli olduğunu söylemişti. Beklediğim sözler bunlar değildi; ‘Evet, haklısın, yanılmıyorsun, ben en güzelim!’ demeliydi. Bir gazetede okumuştum, anılarını anlatıyordu bir kadın. Annesi öldükten sonra, varlığını sürekli anımsamak için onun parfümünü kullanmaya karar vermiş. Yine bir gün odasında bu kokuyu sürünürken, içeri küçük kızı girmiş ve anneannesinin geldiğini zannederek, nerede olduğunu sormuş... Gerisini tahmin etmek zor değil. Anneannesini kokusundan tanıyan bir çocuğa, onun yokluğunu anlatmaya çabalamak... Herkesin yaşamında bir ‘anne kokusu’ vardır. Kimi parfüm kokar, kimi esans. Kiminin tırnakları ojelidir, kiminin elleri kınalı. Kimi okuma yazma bilmez, kimi kitaplar yazar. Hepsinin ortak bir noktası vardır: Unutulmaz olmaları... En okumamış görünenler bile neler neler bırakır çocuğuna, belki farkında bile olmadan. Hepsi de güzellikler yaratmak peşindedirler. Verdikleri farklıdır, ama muhakkak bir şeyler verirler. Benim annemin bir ilkokul diploması yoktu, fakat hayallerini benim üniversite diplomam süslerdi. Ben bir köy okulunda öğretmen olacaktım, o da beni beklerken yemekler pişirecekti. Ben bugün onu çok özledim sanırım. Dünyanın başka bir kıtasında, annemden ve O’nun hayallerinden çok uzaktayım. O kendi evinde diğer çocuklarına yemekler pişirirken, nereden geldiyse aklıma şu iğde çiçeği, bütün günümü altüst etti. Ah Hasan Amca, yaşıyor musun acaba hâlâ? |
Yorumlar |
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın |
Yazarın diğer yazıları |
Nice Ömürler Eskir Yaşamanın Teninde - 30/11/2020 |
Keşke yaşam kadar pervasız olabilseydim. |
Başka Aşkın Çocukları - 11/10/2016 |
Ben unutulmuş bir kitap, doldurulmaya üşenilen bir su bardağı, uyanmanın işkenceye dönüştüğü bir pazar sabahı olurum beni bırakırsan. |
Kalbimin Gözleri - 10/09/2016 |
Hayat beni bırakmadı her şeye rağmen. Ben de onu bırakmamalıyım. En azından geriye kalan ve işleyen tüm uzuvlarım için şükretmeli ve onları kullanmalıyım gözlerimin yerine. |
Özlemek - 11/08/2016 |
Özlemek, birlikte sahip olacaklarımıza dair. Özlemek, yarın yapacaklarımıza, bize, ikimize, birlikte dokunup güzelleştireceğimiz bir hayata dair. |
Aşk, Mevsim, Şiir - 02/08/2016 |
Zira, aşığın suretinde aşkı tarif etmektir Şiir. Seni tarif etmekse şiire aşkı öğretmektir. |
Kitap Biter, Aşk Yenisini Yazar... - 28/05/2016 |
Çünkü Aşk konuşur, kâinat iman eder... |
Özlemek - 27/04/2016 |
Özlemek, birlikte sahip olacaklarımıza dair. Özlemek, yarın yapacaklarımıza, bize, ikimize, birlikte dokunup güzelleştireceğimiz bir hayata dair. |
Bana Daima Sen Düşersin Ömürden - 18/04/2016 |
Bana yine sesin düşer Bana yine nefesin... |
Eskisi Gibi Olmayacak - 10/04/2016 |
Anlattıkları hikâyenin dönüm noktası geldiğinde: ʺArtık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.ʺ derler hikaye anlatanlar. |