Aynur Hazar
Özlemek
11/08/2016 Özlemek, Düne ait olduğunu sandığımız, aslında bugünümüz olan sözcük. Geçmişe dair özlediğimizi sandığımız ne varsa, o ya da onlar şu an, bıraktığımızdan çok başka bir biçimde. İnsanlar ki mutlaka büyük bir değişimin içinde, isteseler de istemeseler de. Hiçbiri bıraktığımız yerde bıraktığımız gibi değil. Anıların hiçbirini yeniden yaşama şansımız yok. İyi ki yok... Aksi halde ne bugüne bakabilir ne yarına kavuşabiliriz. Özlediğin bir bardak dahi olsa, gittiğinde aynı şekilde bulamayacaksın onu. On sene öncenin gözleri ile bakıp sevemeyeceksin. Üzerinden geçen onca yaşanmışlık, o çok sevdiğin bardağı da değiştirmiş, almış başka bir biçime başka bir duyguya sokmuştur. Özlemek değil, belki anımsamak bizim yaptığımız. İyi kötü pek çok şeyi anımsamak. Özlemek aslında bugüne dair. Kim olduğunu, nasıl olduğunu bildiğine... Şu anda nerede olduğunu, ne düşündüğünü az çok bildiğine dair. Ve onunla düşlediğin yarına... Geçmişe ait özlediğini sandığın ne varsa yabancılaşırken farkında olmadan, bugüne ait hissetmek kendini ve yarınına. Hayali aklımdan hiç çıkmayan, emeğimle ve sevgiyle, zevkle döşediğim evimi düşündüm. Gittiğimde neyi bıraktığım gibi bulacağım dedim kendime. O evden çıkan ben değilim artık ben. Emek verdiğim hiçbir şey orada öylece durmadı ben yokken. Değişti, aklımda zihnimde kalbimde. Ben değiştikçe onlar da değişti. Ben kendimi anladıkça tanıdıkça onlar da biçim değiştirdi. Bu yüzden bana ait değiller artık. Çünkü ben onlara ait değilim artık. Eşyaya anlam yüklemek ve geçmişin bir köşesine tutunup kalmak eski adetidir insanın. Ben de yaptım yıllarca, bir gün aynı kapıyı yeniden açabilmek umuduyla. Şimdi o kapıyı açtığımda biliyorum ki bizim, yani seninle benim olmayan hiçbir şey benim de değil. Çünkü ben bugüne aidim. Senden öğrendiğim gibi, sana. Özlemek, birlikte sahip olacaklarımıza dair. Özlemek, yarın yapacaklarımıza, bize, ikimize, birlikte dokunup güzelleştireceğimiz bir hayata dair. |
Yorumlar |
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın |
Yazarın diğer yazıları |
Nice Ömürler Eskir Yaşamanın Teninde - 30/11/2020 |
Keşke yaşam kadar pervasız olabilseydim. |
Başka Aşkın Çocukları - 11/10/2016 |
Ben unutulmuş bir kitap, doldurulmaya üşenilen bir su bardağı, uyanmanın işkenceye dönüştüğü bir pazar sabahı olurum beni bırakırsan. |
Kalbimin Gözleri - 10/09/2016 |
Hayat beni bırakmadı her şeye rağmen. Ben de onu bırakmamalıyım. En azından geriye kalan ve işleyen tüm uzuvlarım için şükretmeli ve onları kullanmalıyım gözlerimin yerine. |
Aşk, Mevsim, Şiir - 02/08/2016 |
Zira, aşığın suretinde aşkı tarif etmektir Şiir. Seni tarif etmekse şiire aşkı öğretmektir. |
Anneler ve Kokular - 14/07/2016 |
Özlemi kağıtlarda anlatmak kolaydır, onu yaşayana sor. |
Kitap Biter, Aşk Yenisini Yazar... - 28/05/2016 |
Çünkü Aşk konuşur, kâinat iman eder... |
Özlemek - 27/04/2016 |
Özlemek, birlikte sahip olacaklarımıza dair. Özlemek, yarın yapacaklarımıza, bize, ikimize, birlikte dokunup güzelleştireceğimiz bir hayata dair. |
Bana Daima Sen Düşersin Ömürden - 18/04/2016 |
Bana yine sesin düşer Bana yine nefesin... |
Eskisi Gibi Olmayacak - 10/04/2016 |
Anlattıkları hikâyenin dönüm noktası geldiğinde: ʺArtık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.ʺ derler hikaye anlatanlar. |